Yokluğun soğuk..
"
Bir gittin o gidiş dönüşü varmıdır
Şu yürek yangınımın sönüşü varmıdır
Gözlerimin gözlerini görüşü varmıdır
Mevsimin suçu yok yokluğun soğuk.
"
Sağanaklar misali yağıp gönlüme
Yağmurlu bir gündü gittin o gidiş
Aşkın hançerini vurup kalbime
Yağmurlu bir gündü gittin o gidiş 🎵🎶
https://youtu.be/DGxtLQ4vhs8
Düğün meydanın önündeki toprak yoldan, kara cılız bir çocuk koşarak geliyordu. Tam da gelip, damadın önünde durdu. Kaşlarının kenarından süzülen terler, ince boynunda çamurlaşıp kalıyordu.
- Hüseyin ağam, dedi. Camışlar yukarı bayırda kavgaya tutuştular, tez gelsin dedi babam, senin için. Hüseyin yerinden doğruldu. Ulan, dedi içinden; yetim
Ben şansa inanmam
Koşarak geldin bana
Mutlu gülüşler gibi
Maviydim sana
Alnımın yazısına
Mühür bastı yüreğin
Süt kokan düşler gibi
Beyazdım sana
Gittin gidiş o gidiş
Alışamadım ayrılıklara
Eylül yarası gibi
Sarıyım sana
Her sabah selamlarım
Ben bu renkli masalı
Hala yangınlarda
Kırmızıyım sana
Hakkı Yalçın
“Kavuşur muyuz acaba
Yoksa serap ülkesinde mi olur buluşmak?”
diye sormuş Emine Kutub, eşi Kemaleddin es-Senaniri’nin ardından ona yazdığı şiirinde.
Emine Kutub 1927’de Said şehrinin Esud ilçesin’nin Muşa köyünde dünyaya geldi.
Mütedeyyin ve vasat bir ailenin çocuğudur. Beş kardeştirler. Nefise, Şehit Seyyid Kutub , Muhammed, Emine ve Hamide .
Babasının vefatından sonra ailecek yerleşmek üzere Kahire’ye göç
Hz Ömer zamanında Hz Ömer meclisteyken iki genç bir adamın koluna girmiş getirirler,
Gençler hz Ömere
-Ya Ömer bu adam bizim babamızı öldürdü kisasyet isteriz derler.
olacak bellidir hz Ömer adama söyleyecek bir seyin olup olmadığını sorar adam;
-ya Ömer ailem buradan gidiş dönüş 3 günlük uzakta izin verirseniz gidip durumu anlatıp döneyim.
hz
-Çok zaman o,o,oldu ve abi.Bi gittin...
-Evet.Gidiş o gidiş...
