Yaş aldıkça tecrübe dediğimiz yük biner omuzlarımıza ve tecrübe dediğimiz dediğimiz yük hayatın kalbimizde açtığı yara kayıtlarıdır aslında.
Sayfa 55Kitabı okudu
Biraz kırgınım, hatta çok kırgınım, herkese ve her şeye.
Sayfa 70Kitabı okudu
Behçet Necatigil’in “Yaşamak azaptır çok zaman” dediği yerdeyiz şimdi ve bu azap sanırım artık yüzümüzden okunuyor.
Sayfa 39Kitabı okudu
Yaşlandığımı görüyorsun değil mi? Yolun tam ortasına geldiğimi, dünya yalandan da olsa bir kök salamadığımı; tutunamadığımı, o pamuk ipliğini, düşlediğim şiirleri ve parçaladığın kalbimi…
Sayfa 20Kitabı okudu
“Şiir, yitiren kazanır oyunudur ve gerçek şair, kazanmak için ölünceye dek yitirmeyi seçer.
Sartre
Sayfa 41Kitabı okudu
Dünya zaten böyle bir yerdir; sadece mutlulukların değil, büyük acıların, ayrılışların, acılı ve çileli ölümlerin, sevdiklerimizi ellerimizle toprağa gömmelerin, kısacası travmatik yaşantıların öz yurdudur burası.
Sayfa 89Kitabı okudu
Ne kadar mücadele edersen et, hayat rahat bir nefes almanı müsade etmiyor.
Sayfa 69Kitabı okudu
Adının ne kadar güzel olduğunu, ancak sevdiğinin ağzından duyunca anlarsın.
Sayfa 60Kitabı okudu
"Yaralarımdan çiçekler filizleniyor, görüyorum. Renk renk sümbüller, gelincikler, menekşeler. Görünen o ki güzel bir bahçeye sahip olacağım."
Beklemek, inanmaktır.
Sayfa 108Kitabı okudu