Oblomov: Benden nefret etmeyecek misin?
Olga: Niçin nefret edeyim?
Oblomov: Her şey için. Sana yaptıklarım için.
Olga : Bana ne yaptın?
Oblomov: Seni sevdim, bu bir hakaret sayılır.
Kitaba Oblomov’unki kadar asla olamayacak bir tembellik yüzünden biraz da ona yakışmak için erteleye erteleye geç başlamıştım.
Bitirmem ise başlamam kadar