Hepimiz bir yanlara sürüklenip gidiyoruz.
Yan yana yürüdüler.Ayrı ayrı yaşantıları, ayrı ayrı duyguları olan iki kıta gibiydiler, bir ilişki kurulamıyordu aralarında.
"Dünya kitap raflarında saklıdır..."
Okur Takip Önerileri
"Kaçmak, uzaklara gitmek, unutmak istiyorum."
Sen benim bir daha rastlayamayacağım bir düştün.
Yeni bir yerde, yeniden başlamak her şeye.
İnsanların ismini bilmediği, hayatını nasıl mahvettiğini bilmediği bir yerde.
İşte hayatın en güzel tarafı buydu; her şey olabilirdi,
her ne kadar olasılıksız olursa olsun olabilirdi, olasılık dışı olan bir olay mutlaka olurdu.
Çünkü onunla ben, olmak istediğim her şeydim.
Hiç böyle yalnız kalmamıştım
Bu kadar
Ve kimi beklerken olmuştu
Hiç mi hiç hatırlamam.
"Uçar gelirsin, yalnız, yalnızlığınla yalnız."
Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntüsünün kaynağı mı olmalı?
Neden uyanıp neden uyuduğumu bile bilmiyorum.
"İçimdeki sen, başkalarının biçimlendiremediği sen."
Boşlukta kalakalmıştı.Yapayalnız.
Az şey değil bu, değil mi?
Bir yalnızlıkta yaşamak, birini beklemek.
Durmadan kendini kontrol etmekten, maskelerden, uygun davranışlardan bıkmış usanmıştı.
En iyisi hiçbir şey düşünmemek.
Kendinden geçmek, her şeyi unutmak, sonra uyanıp yeni bir yaşama başlamak istiyordu şu anda.
Bekleye bekleye umudum kırılmış gibiydi.
Üzgünsün diye, ağlaman gerekmiyor.
Ortada tek bir gerçek yoktur, her birimiz bir noktaya kadar kendi gerçekliğimizi inşa ederiz.
