“Güzel saçlı Niobe,
Oysa on iki çocuğu ölmüştü sarayında, Altı kızı, ergen altı oğlu.
Apollon öfkelenmişti Niobe'ye, Öldürmüştü oğullarını gümüş yayıle,
Kızlanını da okçu Artemis öldürmüştü, Niobe güzel yanaklı Leto ile bir tutuyordu kendisini,
Diyordu Leto iki çocuk doğurdu, bense bir düzine.
İki kişi, Apollon'la Artemis, öldürdü hepsini.
Ölüler yatıp kaldılar kanlar içinde, Kimsecikler yoktu onları gömecek, Herkesi taşa çevirmişti Zeus.
Göklü tanrılar gömdü ölüleri onuncu günü,
İşte o gün yemek geldi Niobe'nin aklına, Göz yaşı dökmekten yorgun düşmüştü.
Bugün Sipylos kayalarında issiz doruklarında,
Akheloos irmağı kıyısında oynaşan su perilerinin
Yataklar var derler ya, işte oralarda,
Tanrı buyruğuyle taş olmuştur Niobe,
Yüreğine sindirir durur acılarını"