İntiqam Gülahmed: "Kaybetme korkusu": Kaybetme korkusu Ve biz hepimiz için, yaşamımızı oluşturan ve çok iyi bildiğimizi sandığımız duygu yeni bir çehreye bürünüyordu. Eşlerine büyük güven duyan kocalar ve sevgililer birden kıskançlaşıyordu. Aşk konusunda kendilerini hercai sanan erkekler sadakate dönüyorlardı. Neredeyse yüzüne bakmadan annelerinin yanında yaşamış olan erkek evlatları,şimdi anılarında peşlerini bırakmayan bu yüzdeki bir kırışıkla,tasa ve üzüntüye boğuluyordu. Bu ani ayrılık, kusursuz, geleceği öngörülemeyen bu ayrılık bizi,şimdi günlerimizi dolduran, hâlâ bu denli yakın ve bu denli uzak, bu varlığın anısına karşı tepki gösteremeyecek,sarsılmış bir halde bırakıyordu. Gerçekte,iki kez acı çekiyorduk – öncelikle kendi acımızı,sonra da burada olmayanların; oğul, eş ya da sevgilinin çektiğini düşündüğümüz acıyı.

Ve biz hepimiz için, yaşamımızı oluşturan ve çok iyi bildiğimizi sandığımız duygu yeni bir çehreye bürünüyordu. Eşlerine büyük güven duyan kocalar ve sevgililer birden kıskançlaşıyordu. Aşk konusunda kendilerini hercai sanan erkekler sadakate dönüyorlardı. Neredeyse yüzüne bakmadan annelerinin yanında yaşamış olan erkek evlatları,şimdi anılarında peşlerini bırakmayan bu yüzdeki bir kırışıkla,tasa ve üzüntüye boğuluyordu. Bu ani ayrılık, kusursuz, geleceği öngörülemeyen bu ayrılık bizi,şimdi günlerimizi dolduran, hâlâ bu denli yakın ve bu denli uzak, bu varlığın anısına karşı tepki gösteremeyecek,sarsılmış bir halde bırakıyordu. Gerçekte,iki kez acı çekiyorduk – öncelikle kendi acımızı,sonra da burada olmayanların; oğul, eş ya da sevgilinin çektiğini düşündüğümüz acıyı.

Sayfa 72 - Can yayınları

Veba Albert Camus

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İntiqam Gülahmed