Henüz bir çocukken büyümüş olmanın hikayesi. Okuyucu bir çocuk olup Zeze’ye eşlik ediyor. Önce hayatta en büyük yalnızlık olan (çocuk yaştaki yalnızlık) yalnızlığı, sevgisizliği, anlaşılmamayı yaşıyor. Sonra koca bir hayal dünyasına nasıl tutunulabildiğini ve bazen hayallerin bir umut olup yaşam için bir dal olabildiğini öğreniyor. Daha sonra ise sevginin geç keşfedilmesinin ardından da erken kaybedilmesinin hüzün dolu hissiyatına tanık oluyor. Ah sevgiyi henüz bulmuşken onu kaybeden Zeze, sevginin bu hayatta en güzel amaç olduğunu öğrenmişken kaybından yataklara düşüyor ve çok erken yaşta içindeki tüm umutları öldürüyor. Hayat böyleydi işte bazı çocuklardan çocukluğunu çalıp götürüyordu. Bu hüznün hikayesi. Hayatın olağan dersi. Başka hiçbir şey değil.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 0231,7bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ecem Kurt