Yalnızlığa ilişkin hissedilen duygular o kadar yoğundur ki insan kendisini bir bulut gibi saran yalnızlığın içinde kaybedebilir. Yalnızlık o kadar sinsice yaklaşır ki, yürek bu yakınlaşmayı önceleri hissetmez. Yavaş yavaş sanki sisle kaplı bir duvar örülür insanın etrafına. Kalabalıklar dindiremez yalnızlığı. Orada kaçacak hiçbir yer, sığınacak hiçbir duygu ve yaslanacak hiçbir omuz yoktur. Büyük bir suskunlukla gece gündüzü, gündüz geceyi takip ederken, atılan yalnızlık çığlıkları, suskunluğu bozma ya aslan yetmez. Sağda, solda, her tarafta yüzleşilen tek duygu, yalnızlıktır artık.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.