Merhâba kendim..
Şimdi gözlerinizi kapatın, içinizden 10'a kadar sayın... Ve kendinizi hissedin, içinizdekini hissedin, ruhunuzu hissedin, kendinizi selamlayın, kendinize merhaba deyin...
Bir...
İki...
Üç...
Dört...
Beş...
Altı...
Yedi...
Sekiz...
Dokuz...
On...
Merhaba kendim... Ben, senim. Tanıdın mı? Seninle neler neler yaşadık, hatırlıyor musun? Neler gördük, neler atlattık, kaç yüke direndik. Ne acılar çektik seninle, kaç gece ağladık, kaç kez kendi avuçlarımızı sıka sıka canımızı acıttık, kaç kez dudağımızı kanattık, kaç kez bağırmak istedik ama sustuk, kaç kez o yorganı başımıza çektik, kaç kez sevdik kaç kez söyleyemedi, kaç kez korktuk kaç kez kaçtık... Yahu biz seninle ne sözler işittik? Ne bakışlar gördük. Ne çok acır gibi baktılar bize, hatırlıyor musun o bakışları? Yere düştük, dizimiz acıdı diyemedim. Elimizi uzattık, tutunacak yer bulamadık. Kaç kez ruhum, kaç kez... Biz seninle kaç kez dibi gördük?
Belki hâlâ dipteyiz, öyle değil mi?
Sayfa 345Kitabı okudu
··
9 görüntüleme
Kitabın en dikkatimi çeken sayfası, "Fonda Cem Adrian 'Ben seni çok sevdim' diye bağırıyor"cümlesi ile başlayan sayfa (yanlış hatırlamıyorsam ilk sayfaydı) . Anlattığı yazıda tam olarak kendimi bulmuştum :)
Onu aradım şimdi deyince sayfa 15'te diyor^^
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.