Zaman içinde değişime şahit oluyorum.
Sosyallik denen şeyin raflarına kalabalıklığı , bakan gözleri ve ucu açık sohbetleri değil de keşfedilecek sokakları , sıcak bir kahveyi ve bir çift ayağı eklemek ve hala nefes alabilmenin şükrünü de kenara yapıştıralı 3-4 sene oldu.
İnsan bazen kendi gönül duvarlarına belirgin renklerle büyük harflerle bir şeyler yazıp asmalı.
Kendime en güzel önerim “ kendiyle mutlu olmayan kimseye mutluluk vadedemez, ve kendini sevmeyen insana da kim ne vadederse vadetsin sevilmiş hissedemez . “
Herkesin içinde sakladığı en ince sızı bu sanırım.
Tek gelip tek gittiğimiz bu Dünya için fazla çoğul eklerle mücadele ediyoruz.
İnsanı insan olarak sevmeli sanırım. Kimseye gücenmiyorum .
Hatalarıyla Arkasında bir şehri bırakıp kaçan Musa’nın gölgelediği bir ağaç gölgesinde ona yeni hayat sunan da Allah’tı.
İnsandan beklemeyi bırakıp , insanı hatasıyla , eksiğiyle “ insan “ olarak görüp insan olduğunun farkındalığı ile ait olduğu zümreye bırakıp orda durmalı.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.