MEHMET AKİF ERSOY'A SESLENİŞ (*)
İnandın, dönmedin, sonuna kadar;
«Karakter Adamı» diyoruz sana!..
Her Türk'ün kalbinde altın tahtın var,
Öğünür seninle bu toprak ana!..
Ey kara günlerin sönmez ışığı!
Ey büyük ırkımın, büyük âşığı!
Lekesiz alnında ilk kırışığı
Görmeden atıldın, mertçe meydana!..
«Necid Çölleri»nde kükredin, taştın
Muhammed aşkıyla sahrâlar aştın,
Aliyyül Mürtazâ gibi savaştın,
Gelmez bir benzerin artık cihâna!..
Mukaddes gayendi: «İslâmda Birlik»,
Gösterdin bu yolda yiğitlik, erlik,
İman vadisinde bu cihangirlik,
Olmamıştır nasip bir kahramana!..
İnsanlık der'sini senden aldık biz,
Bir geniş yol oldu açtığın her iz,
Yaşıyor şi'rinde «Çanakkale» miz,
Eşittin san'atta «Mimar Sinan»a!..
«Åsım'ın Nesli» yiz, bilmiş ol bunu,
Tûfana tutulan arar Nûh'unu,
Şâd ederken gençlik aziz rûhunu,
Dalıyor «SAFAHAT» adlı ummâna!..
Yürürken çığ gibi düşmâna karşı,
«ALLAH, ALLAH!» deyip titrettik Arş'ı
Ne ulvî bir marştır, «İSTİKLAL MARŞI»,
Söylüyoruz «O» nu biz yana yana!..
Değildin mürâi, korkak, düzenbaz;
Ne kadar medhetsem seni azdır, az,
Hakîkat peşinde koşanlar yılmaz,
Onlardır inanan çünkü «KUR'AN»a!..
Bülbüller gülşende sesini dinler,
Âşıklar yürekten âh çekip inler,
Yolundadır her ân gerçek mü'minler,
Lânet olsun sana, dil uzatana!..
Masonlar, kızıllar, vız gelir bize;
Havladıkça onlar, hız gelir bize,
Gelmeyiz küffârın önünde dize,
Bağlıyız, ezelden, çünkü Rahmân'a!..
İlminle, şi'rinle bulmuştun kemâl,
Haykırır bunları göklerde Hilâl,
Ona da. sana da yoktur izmihlâl,
Nasıl imrenmeyiz, böyle insana?..
Sayılmaz sendeki cevher, meziyet,
Çektin yurt uğrunda bin bir eziyet,
Bayraktı elinde hak ve hürriyet,
Sığmaz yaptıkların hiçbir destâna!..
«Artık kendimize gelelim!» derdin,
«Hakîkat yolunu bulalım!” derdin,
«Garb'dan ilim, teknik alalım!» derdin,
Kim uymuş bu kadar acep zamâna?..
Asıl sende idi «Hür fikir, vicdan»,
Bükülmez çelik kol, sarsılmaz îman,
Dedirtip «FİKRET»e, küfre el'aman,
Yaklaştın, daha çok, «ULU YEZDÂN»a!..
Gösterip gençliğe hep «İstikbâl»i,
Unutmaz «Mâzi»yi, yaşardın «Hâl»i,
Değildi gözünde dünyânın mâli,
Vermedin metelik «Kahbe Devrân»a!..
Fazîlet sendeydi, ferâgat sende,
«ALLAH» tan gayriye olmadın bende,
ÖCAL der: «Senden bir parçayım, ben de,
Kurban olsun canım, aziz vatana!..»
(*) Bu şiir, rahmetli büyüğümüzün ölüm yıl dönümlerinde yapılan «ANMA TÖRENLERİ»nde – gerek şairi, gerekse kadirşinas gençlerimiz tarafından - defalarca okunmuş, her seferinde de coşkun tezahüratla karşılanmıştır.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.