“Kolay olmasa bile , madem ki birbirlerini seviyorlar, özellikle bunun için bu evliliği bozmak gerekiyor.” Sonra birden bütün umutsuzluğunun, acısının taşıveren hamlesiyle bu kere o haykırarak : “Ama Yarabbi! Anlasanıza, ölüyorum. Onların gözümün önünde seviştiklerinden, gözümün önünde... Ben işkenceler içinde kıvranırken, onların mutluluğundan ölüyorum...”
Bu engellenememiş bir feryattı, bu feryattan sonra bütün kuvvetleri söndü, artık gizlenmeye kuvvet bulunamayan bir taşkınlıkla annesinin dizlerine atıldı ve hüngür hüngür, bu korkunç azapta ilk kez olarak bol bol, ağladı, ağladı...
Sayfa 380 - BihterKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.