"Benim yüzümden her şeyi feda ettin. Mutsuz olduğun için kendimi hiç affedemiyorum."
Anna, Vronski'ye yaklaşıp heyecan dolu bir gülücükle ona bakarak, "Ben mi mutsuzum?" dedi. "Ben, yiyecek verilen bir aç gibiyim. Üşüyordur, elbiseleri yırtık pırtıktır, utanıyordur belki ama mutsuz değildir. Ben mi mutsuzum? Hayır, işte benim mutluluğum..."
Sayfa 267 - Can YayınlarıKitabı okudu
··
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.