Beni her gün biraz daha tüketen bir şehrin sıkıcılığı içerisindeyim. Aynı bedenler, aynı gülüşler, aynı hikayeler... Koca bardakta filtre kahveyle sigarayı eşleştirmem bile aynı. Ne kahvenin ne de sigaranın tadı var. Dünyaya damga vurmak adına (!) her sabah kalkıp gittiğim işim de bu dünyanın bir parçası.
İşin kötüsü zamanın hızla ellerimden kaydığının da farkındayım. Herhangi bir yanlışı düzeltecek gücüm de kaygım da yok. Zaman akıyor, ben kimsenin talip olmadığı filmlerin sıradan figüranı rolünü üstleniyorum. Film sonlarında akıp giden esame listesinde "kahvedeki adam 1", "bardaki genç 3" gibi bir hiçliğin içindeyim.
Sahi neden buradayım? Şehrin içinde bir o yana bir bu yana turlayan, abart eksozlarını kanırtırcasına bağırtan dallamaları takip etmek için mi? Daha iyi şartlar deme lütfen. O şartlar için bir ömrü feda ettiğimizin kimse farkında değil.
Yaşamın anlamını kovalamak sanırım insanın macerası. Anlayabilen beri gelsin. Hatalar, yanlışlar, olumsuzluklar... Bari sigaraya daha fazla zam yapmasalar...