“Ne iyi ne de saygınlar, sevgili hanımefendi... Fakat daha güçlü ve daha akıllılar,” diye itiraz etti acıyla Arto. “Oo! Bu iki ayaklı hayvanların ahlakını çok iyi bilirim... Birincisi; onlar, dünyadaki hiçbir köpeğin olamayacağı kadar açgözlüdürler. Onların o kadar çok ekmeği, eti ve suyu vardır ki, tüm bu canavarlar bütün bir ömür boyunca tok yaşayabilirler. Fakat bununla birlikte onların onda biri tüm yaşam erzakını ellerinde tutmakta, kendileri de bu erzakı yiyip bitirecek hâlde olmamakla birlikte, geriye kalan onda dokuzu açlığa mahkümdur. Şimdi lütfen söyler misiniz, tok bir köpek, eti sıyrılmış bir kemiği kendi arkadaşıyla paylaşmaz mı?”
Sayfa 32Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.