"Abi bir gün geçecek di mi?"
-Sancı kan, morarmış gözaltlarımdan değil. Üzgünlüğümden bu kadar, kırgınlığımdan bahsedeceğim, lütfen dinle. Sana anlatamadığım çok şey var, diye kaçmayacağım bu sefer. Nasıl acıdığını da anlatmayacağım. Klasik cümleler istemiyorum ben abi. Bitsin istiyorum artık. Melankolik uyanmaktan bıktım fazlasıyla. Sadece, diyorum, sadece normal bir hayatımın olmasını istedim. Tek derdimin harçlığımla nasıl sigara alacağım olmasını isterdim. İsyan etmiyorum, kızıyorum ama fazlasıyla. Neden böyle oluyor? Neden hep beş dakika sonra geçecek diye kendimi avuturken, bir dakika olsun geçmiyor? Neden sevemiyorum kendimi? Ben şanssız doğdum belki bu dünyaya. Belki benimle birlikte, belki benim yüzümden. Çok üzmüşümdür annemi belki. Kabul. Ama boğazıma oturan bu filin suçunu kime atayım, sen söyle bari. Bari sen anlat, sen bilirsin. Sende çok şikayet ederdin içindeki boşluktan. Bazen sana benzetiyorum kendimi. Bazen de diyorum, tek ben miyim bu kadar şanssız olan bu dünyada? Cevabını bulamadığım her saçma soru için biraz daha üzülüyorum. Abi, bir gün geçecek di mi?
Sayfa 93 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.