Galiba büyüdüm... Ama bunu "çocukluğun masumiyeti"nin yitirilmesi ve gerçeklerle uzlaşarak hayallerinden uzaklaşmak, bezginleşmek anlamında söylemiyorum. Murathan Mungan'ın "Telli Telli" şiirinin meşhur "biz büyüdük ve kirlendi dünya" dizelerini "çivisi çıkmış dünya"ya dair nesnel bir gözlem ya da nostaljik bir hayıflanma olarak okumak zorunda mıyız? Büyümek, "tasasız çocukluğun" yitirilişinin yanı sıra deneyimlerin imbikten süzüldüğü, daha dingin ve her şeyi yerli yerine oturtan bir bakış açısı kazandıramaz mı insana? Çocuklar "hayatın anlamı" nı sorgular; büyükler ise ya bu sorudan tümüyle vazgeçer, ya da kendi cevaplarını bulmuş olurlar diyebilir miyiz?
Sayfa 15
··
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.