Ilk muharebe subayları beni siper korkulugundan çekiyordu,herşeyi bizzat görmek için kafamı sarkıtıyordum çünkü.
Gerip bir merak vardı içimde, çocukça bir merak.....Naiflik!
Kumandan bağırır :"Er Semyonova! çıldırdın herhalde ! Vay anasını. ...Öleceksin!". Bunu anlayamiyordum :cepheye yeni gelmişim ,nasıl öldurebilirlerdiki beni ?.
Ölümün ne kadar sıradan olduğunun ve hiç insan ayırt etmediğini bilmiyordum.
Nına alekseyevna semyanova/irtibat eri
Sayfa 117 - Kafka kitapKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Sanırım bu benim :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.