Ömrünün baharında yol kenarında yürürken ruhunu rüzgara kaptırmış, elinde kırık kalbiyle bi köşede kalmış, güvenini tamir etmek için düşüncelerinin içine dalmış ve çıkamayacağını anlayınca insanların pis beynininden kendini soyutlamış bir insan.
Kendine özgü eksantrik bir tanım bu sanıyorum. Hem yine sanıyorum edebiyata yatkınsınız ve farklısınız. Lakin sizi siz yapan bu saydıklarınız. Acı içimizdekileri değiştirir. Güzel yönde değişmen dileklerimle. Ve bu olduğun hâline karşı çıkıyorum demek değil. Şimdi olduğundan biraz daha ilerisine teşvik edebilmek için. Aynen devam. Aydınlığa çok az kaldı dostum.
İnsan, kelimenin etimolojik kökeninden itibaren başladığım nihayetinde ise artık alçaldığı yerde bıraktığım bir kavram. Kökenini incelemeni tavsiye ederim :)