Her sayfa sonunda okumayı bırakmayı düşündüğüm bir kitaptı uykuların doğusu.. Çünkü şimdiye kadar okuduğum en tuhaf en zor kitaplardandı sanırım.. Ve aynı zamanda şimdiye kadar okuduğum kelime haznesi ve hayal dünyası bu kadar geniş, hayatımda hiç duymadığım benzetmeleri yapan bu kaleme büyük haksızlık olurdu kitabı bitirmemem.. sıkıldığımda bir sihir gibi beni kitaba bağlayan benzetmelerden birkaçını not düşeyim buraya.. Süslü püslü gelin odasına benzeyen otobüsler, geviş otu çiğnercesine sindire sindire algılamak, kendi içine bakan çatık kaşlı bir sessizlik, ninenin kaplumbağaya benzer elleri, kaval seslerini evcil bir yılan sürüsü gibi alıp büyük bir şamatayla sokak sokak gezdiren körler gibi gibi. Hasan Ali Toptaş, şehri sel almasıyla bol cesetli bir masal anlatmış bize ve bunu anlatırken kötü karekterlerden, farkedilmeden kıyıda köşede yaşayanların hezeyanlarından, iyiliğe dair umut besleyenlerin bir türlü o umuda ulaşamamasından, her daim gücü elinde bulunduranların bir süre sonra bu güçten zehirlenip sistematik zorbalıklarındanda bahsetmiş.. Hayatımın en tuhaf kitaplarından birini okudum demek isteyenler için:)

Uykuların DoğusuHasan Ali Toptaş · Doğan Kitap · 20051,291 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berna