Öncelikle uzun bir inceleme olacak gibi görünüyor. İncelememe başlayacak olursam hikayenin ana kahramanını (Melody ) empati kurarak tanıyalım. 11 yaşında olduğunuzu, hayatınız boyunca hiç konuşamadığınızı, duygularınızı ve düşüncelerinizi dışarıya ifade edemediğinizi, yürüyemediğinizi, koşamadığınızı, yüzemediğinizi ve bunun gibi binlerce aktiviteyi yapamadığınızı ve hiç yapamayacak olduğunuzu düşünün. Bir de etrafınızdaki insanların bunların hepsini yaptığını hem de ne kadar kolay yapabildiğini hayal edin. Hayat ne kadar da zor olurdu değil mi ? Belki çoğumuz hayata küserdi ve hayatını mutsuz geçirirdi ? (daha da ileriye gidersek belki de yaşamamak isterdi ! ) Bu kitaptan önce bu tarz toplumsal farkındalık için yazılmış olan Mucize ve devamı olan Mucize & Ben kitaplarını beğenerek okumuştum. Oradaki ana kahramanın da gerçekten zor bir hayatı vardı ama en azından kendini ifade edebiliyordu. Bu kitapları da okumadıysanız mutlaka okumanızı tavsiye ediyorum. Kitabımıza gelirsek içeriğine değinmeden (eğer buna girersem belki 2,3,5 saat konuşabilirim ) ana kahramanımız Melody'nin spastik ikili kuadripileji denen yani beyin felci hastalığı vardır, bu hastalık yüzünden vücudu sertleşmiştir ve vücudunu hareket ettirip kontrol etmesi onun için çok zordur. Bunların yanı sıra Melody iç sesini keşfetmiş ve bir gün kendisini herkese ifade edebileceğine inanan vazgeçmeyen bir çocuktur. Hal böyle olunca Melody'i sevmemek imkansız. Kitabı okurken karakteri kendime o kadar yakın buldum ki empati yapmakta hiç zorlanmadım. Ona yapılan yanlışları, haksızlıkları, yanlış anlaşılmaları tıpkı kendime yapılmış gibi hissettim. Konuşamayan, yürüyemeyen bir insanın nasıl hissedebileceğini, anlatmak istediklerini anlatamadığını görmek bunları hissetmek kalbimde kapanmayacak gibi yaralar ve izler bıraktı, içimde burukluklar hissettim. Ama bu hissettiğim yaralar sayesinde çevreme etrafıma karşı daha iyi empati kurabileceğim. Özellikle derdini sıkıntısını anlatamayan insanları anlamak için sınırları zorlamam gerektiğini mümkünse onların sesi olabilmek gibi farkındalıklar kazandığım için mutluyum. Çoğumuz bu şartlar altında pes edebilecekken Melody asla vazgeçmez eğer pes etmiş olsaydı bu hikayeyi okuyacak, okuyor veya okumuş olmazdık. İyi ki etrafındaki insanlara rağmen hayata sıkı sıkı sarıldın Melody ben de bu muhteşem eserle tanıştım ve önemli hayat derslerini çıkarttım. Bu kitap 48 ödül almış, bana kalsa 148 hatta 1048 ödül alsa şaşırmazdım. Ek olarak en son bir kitabı okurken ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum ama bu kitabı okurken bir kaç yerde gözyaşımın akmasına engel olamadım. (Sayfa 122 de duygu yoğunluğunun içinde kayboldum ) Özel olduğunu düşündüğüm bu kitabı öncelikle daha iyi bir insan olmak için sonra bedensel engellilerin zihinsel engelleri olmadığını, tekerlekli sandalyede vb. olan bir insana acıyarak bakmamak için okuyun, konuşamayan ama içlerinde binlerce nice duygu ve düşünceleri olan insanlar için okuyun, onların farklı olmadığını hatta ne kadar özel insanlar oldukları için lütfen ama lütfen OKUYUN, OKUTTURUN. Son olarak bu kitabın okul müfredatlarında mutlaka ama mutlaka olması gerektiği kanısındayım. Tesadüf olarak 23 yaşında karşılaştığım bu eserle küçüklerim ne kadar erken tanışırlarsa dünyanın çok daha iyi bir yer olacağına inanıyorum. Yaşadığımız dünyada ne kadar sevgisiz büyümüş, empati yoksunu, duyarsız insanlar çok gibi görünse de hikayede olduğu gibi bir o kadar duyarlı, yardımsever, empati yeteneği gelişmiş, kendini eğitmiş ve nazik insanlar da var. Bu insanlarla daha çok karşılaşmak dileklerimle :)

İçimdeki MüzikSharon M. Draper · Timaş Genç Yayınları · 202130,9bin okunma

·

24 görüntüleme

Zeynep

@zeynepALt ·

3yıl

Çok güzel ifade etmişsin, emeğine sağlık👏👏

Eren Arslan

@Erenarsgs ·

3yıl

Çok teşekkür ederim ☺️ Kitapla ilgili hislerimi tarif edebildiysem ne mutlu bana 🙏🏼

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eren Arslan