" Oysa içimde dev, hırçın bir dalga durmadan kayalara çarpıp duruyordu. Parmağımı boğazıma soksam nasihat kusacak hâle gelmiştim. İçim dışım, her hücrem tek tek öğütle dolup taşmıştı.Beni oyuncak gibi kuruyorlardı ve yere bıraktıklarında sadece bekleneni yapacak, adımlarla aynı hızda yürüyecektim. Bakınca mutlu olacakları çünkü beni kendi başarıları olarak göreceklerdi . Aileler çocuklarının hata yapmalarından neden bu kadar korkuyorlarladı? Nedendi bunca acımasız modele sokma arzusu? Ancak duyduğum her söz kulağım ve beynim arasındaki karanlık bir boşlukta yankısınıa yitirip gidiyordu. Suya yazı yazıyorlardı,haberleri yoktu. Sessizliğim onlara ne düşündüğümle ilgili hiçbir ipucu taşımıyor, sürekli sustuğum için anlam veremeseler de aklımın başına geldiğini varsayıp tatmin oluyorlardı ya da delirdiğimi düşünüyorlardı. Belki de ufaktan delirmeye başlamıştım. Delirmek normale dönmekti belki de."
Sayfa 118 - KDYKitabı okudu
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.