"ʙᴀɴᴀ ɢᴏ̈ʀᴇ ɪᴋɪ sᴇᴄ̧ᴇɴᴇɢ̆ɪᴍɪᴢ ᴠᴀʀ; ʏᴀ sᴏɴsᴜᴢᴀ ᴅᴇᴋ ʜᴀᴋsıᴢʟıᴋʟᴀʀᴀ ᴋıᴢᴀʀᴀᴋ ʏᴀşᴀʀıᴢ ʏᴀ ᴅᴀ ᴇʟɪᴍɪᴢᴅᴇ ᴋᴀʟᴀɴʟᴀʀᴀ ʙᴀᴋᴀʀ, ʜᴇʀ şᴇʏɪ ᴏʟᴀʙɪʟᴅɪɢ̆ɪɴᴄᴇ ʏᴏʟᴜɴᴀ ᴋᴏʏᴍᴀʏᴀ ᴄ̧ᴀʟışıʀıᴢ." Gerçeği söylemek gerekirse "Postacı Kapıyı Çalmayacak" Kitapsepeti'nin Okuoku olduğu zamanlarda bilmem kaç TL üzerinde alışveriş yapılınca 5 TL olduğunu görüp aldığım, okumayı her zaman ertelediğim, özellikle bir merakım olmayan ve birkaç gün önce canım pek bir şey okumak istemeyince "Bari öylesine bir kitap seçeyim, belki ileride hiç okuyasım gelmeyecek bir kitap olsun." diyerek başladığım ama beni ters köşe eden bir kitap oldu. Vay be, amma da uzun cümle kurmuşum:) Kitaba ilk başladığımda kitabın 10 üzerinden 7, yarısına geldiğimde 8 ve bitirmeye yakın 9 puanı hak ettiğini düşündüm. Benim için okudukça açılan ve güzelleşen kitaplardan biri artık kendisi. Konusunun bir orijinalliği ya da şaşırtıcılığı yok, ilk yarısında sizi şaşırtan bir şey de yok, tipik bir Amerikalı gencin lise hayatını falan okuyoruz. Tabi biraz dramatik de: Kız kardeş ölmüş, anne baba ayrı, liseye yeni başlanmış, arkadaş yok, partiler, ergenlik... Tabii bence kitabın baştan sona kadar en güzel olan kısmı ölen ünlü isimlere mektuplar şeklinde yazılmış olmasıydı, yani kitabın olayı bu. Onu diğerlerinden biraz daha ayıran. Zaten başından itibaren tek güvendiğim de bu olmuştu. Ünlüler hepimizin en azından adını duyduğu -bir iki tanesini biraz tanıyorum, diğerlerini hiç tanımıyorum ama eminim siz tanıyorsunuzdur hepsi de dünyaca ünlü kişiler- ve genelde genç yaşta ölmüş şarkıcı, pilot, oyuncu ve şairler. Kitabı okurken çok sevdiğiniz bir film, şiir ya da şarkıdan alıntılar ve kısımlar görmeniz çok olası. Bu da durumu daha keyifli yapıyor. Tabii kitap ne kadar keyifli olabilirse. Çünkü sonuçta bu hüzünlü bir kitap başından sonuna dek. Bir süre sonra gözlerimden yaşlar süzüle süzüle okumaya devam ettim, ana karakteri baştan çok sevmesem ve "İşte yine yaşadıkları yüzünden daha bu yaşta kendini alkole veren, kötü arkadaşlar edinen, ailesinin yardımlarını reddeden bir tip." desem de sonradan onu benimsedim ve kendime yakın hissettim, gayet sevdim onu. Kitap aynı zamanda çok güzel alıntılar ve kimine göre dersler de içeriyor bence. Bunların yanında basit dili ama aynı zamanda da hoş metaforları ve ilginç betimlemeleri en hoşuma giden kısımlardan oldu. Sanki yazar gerçekten de ana karaktermiş ve oralarda bulunmuş, onları yaşamış gibi hissettirebildi bana. Tek sorunu bazen mektupların yazıldığı kişilerle ilgili anlatılan kısımların biraz uzun olması ve bunlarda tekrara düşülmesiydi. Yani onları tanımak da güzeldi, hikaye içinde hikaye gibi hissettiriyordu ama aynı şeylerin tekrar edilmesi bazen duygu kaybına, sayfa uzatılmasına gidilmiş gibi hissettirdi şahsen. Tüm karakterlerin yaşadıkları bir şeyler var, hepsi de ön planda ve yazar onların hislerini de ana karakterimiz aracılığıyla bize çok iyi hissettiriyor. Bence gençlik kitabı olarak iyi bir seçenek olabilir herkese göre. Gayet kolay okuması olan, sizi zorlamayacak, okuma güçlüğü (reading slump) çekiyorsanız size iyi gelebilecek, içinde kızımızın ablasının ölümünü bilmememizden kaynaklı hafif gizem de barındıran, aşkı, dostluğu ve aile ilişkilerini, ergenliği ve okul hayatını iyi işleyen bir kitap olduğunu düşünüyorum...

Postacı Kapıyı ÇalmayacakAva Dellaira · Martı Yayınları · 20142,512 okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sude Özer