Gönderi

Şimdi bahçede bir ağaç var! Bir de küçük erik ağacı. Ama hiç birinin anısı yok. Oysa çocukluğumun dut, erik, ayva ağaçlarının her biri canlı bir kişilikti. Yazmaya kalksam, hepsinin romanlar dolusu öyküsü var. Ya da biziz uyduran, olmayan şeyleri var gösteren! Yaşantımız bunu gerektiriyor ondan mı? Bir şeylere değer vermek, anlamlandırmak, olmadık kişiye, kişileri sevmek, sonra onları bir dipsiz bellek kuyusuna atmak… ( Önce Bir Sözcük! )
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.