İnsan insanın aynısıdır. Kendimi bir başkasıyla kurduğum ilişkide görürüm. Hayatın “kökten yalnızlığı”na karşı durmak için ötekiyle aramda manalı bir ilişki kurmak isterim. Ona ruhumu açmak ve onun tarafından anlaşılmak, hatta özümsenmek isterim. Kim olduğumu, dünyadaki yerimi biraz da ona bakarak yordamaya çalışırım. Bunun için de dile müraccat ederim. Dil aramızı bulur ya da bizi birbirimize düşürür. Modern tecrübe sohbet halkalarını da darmadağın etme davasındadır. Zenginle fakir, işçi ile patron öğretmen ile öğrenci aynı irfan meclisinde buluşmuyor artık. Ruh akrabalığı yerini rütbedaşlığa bırakmış durumda. Sohbet ise geyik muhabbetine. Sohbet için muhattabının sözünü duymak gerekir, insan olmak gerekir. Ârifin her bir sözünü duymaya insan gerek, Bu cihanda sanmanız hayvan olan anlar bizi. Ey Niyazi katremiz deryaya saldık biz bugün, Katre nice anlasın umman olan anlar bizi. Hasılı, insan olmak karşıdakini duymaktır; kalbin dost karşısında infilak ve inkılaba hazır olması halidir. Konuşmak iyileştirir. Yüzyüze konuşmak kendimize ve başkalarına daha çok saygı duymamızı, başkalarıyla daha güzel biçinde ilgilenmemizi mümkün kılar. Gözler kalbin aynasıdır. Şimdi elindeki o telefonu usulca yere koy ve konuşmaya başla dostum! Maslow, Freud’un görüşlerini reddeder. Ona göre çağın nihai hastalığı değersizliktir. Oysa hayat uğruna çaba gösterilecek bir değer, uğruna yola düşülecek bir menzil varsa anlamlıdır. Kendini gerçekleştirme ihtiyacı ile insanın kendisindeki olumlu ve iyi cevheri harekete geçirmesi onu gündelik hayatına hakim kılmasıdır. İnsan gündelik hayatında korkaklık yerine cesareti, hırsızlık yerine dürüstlüğü, kurulu düzenin sesi yerine vicdanının sesini dinlemeyi seçtiği her seferinde kendi geliştirme yolunda adım atmış olur.

Olmak CesaretiKemal Sayar · Kapı Yayınları · 02,588 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İnteraktifokur