Her türlü zorluğa göğüs geren asil varlık... KADIN
Anne, "Kadınlar erkeklerden daha çabuk uyum saglar." diye onu avuttu. "Kadının yaşamı koynunda, kucağındadır. Erkeğinkiyse kafasının içindedir. Aldırma sen. Belki... belki gelecek yıla bir yerimiz olur."
Baba, "Şu anda hiçbir şeyimiz kalmadı," dedi. "Önümüzde işsiz, hasatsız uzun bir zaman var. O zaman ne yapacağız? Nereden yiyecek bulacağız? Bakın, söylüyorum size, Rozaşarn'ın da günü o kadar uzak değil artık.(doğum yapması) Öyle oluyor ki, düşünmekten bile nefret ediyorum. Hayatımız bitmiş, son bulmuş gibi geliyor.
"Hiç de bitmedi," diye gülümsedi Anne. "Bitmedi, Baba. İşte kadının bildiği bir başka şey de budur. Ben dikkat ettim buna. Erkek tek tek sıçramalarla yaşıyor. Bebek doğuyor, insan ölüyor. bu bir sıçrama. Bir çiftlik alıyor, bir çiftlik kaybediyor, bu da bir sıçrama. Kadın için ise her şey düzenli bir akış içinde. Dere gibi çağlayan gibi. Sonu gelmiyor. Nehrin akışının da sonu gelmedigi gibi. Hep devam ediyor. Kadin öyle bakar her şeye. Ölecek değiliz. Herkes devam ediyor. Biraz değişiyor belki... ama devam ediyor."
"Nereden biliyorsun?" diye sordu John Amca. "Her şeyin durmasına, sona ermesine engel olan nedir? Herkesin birden yorulup uzanıvermesine ne engel olacak?"
Anne düşündü. Bir elinin parlak sırtını ötekiyle ovdu, sağ elinin parmaklarını sol elininkilerin arasina soktu. "Söylemesi zor," dedi. "Yaptığımız her şey, devam etmeye yönelik gibi geliyor bana. Acıkmak bile... hasta olmak bile. Bazıları ölüyor ama, geri kalanlar daha sağlamlaşıyor. Bir günü yaşamaya çalışacaksın... bir günü."
Sayfa 519Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.