'Ölüm için Doğum. Ölüm için Yaşam.' Mişima nihilizminin temelini oluşturur. Denizi Yitiren Denizci kitabında Mişima, kendi nihilizminin kökenindeki temel soru işaretlerinin izini sürmekle kalmıyor, aynı zamanda kendi çocukluk travmalarına ve otoriteye karşı zaman içerisinde geliştirdiği duruşunun da yol haritasını sunuyor. Her şeyden önce belirtmek isterim ki, okuduğum kitap başarısız bir çeviriydi. Öyle ki bir yerinde kırmızı elbisenin üzerine kimono giyildiği yazılmıştı. Başka bir yerinde Canım diye bir hitap tarzı vardı ki, orijinalindeki bu kelimenin yerine kullanılmış kelimeyi çok merak ediyorum. (Elbise üzeri kimono o zamanın modası mıydı, yapmayın yahu... Canım kelimesi Japonca ’ya sonradan mı eklendi? Aklımda deli sorular?) Hepsinden öte bu kitap nasıl 'Denizi Yitiren Denizci'olarak adlandırılmış, Can Yayınlarına sormalı. Zira orijinal başlığı 午後の曳航 / Gogo no Eikou, Gogo: Öğleden sonra, gün ortası, Eikou ise geminin yedeğe alınması, bir geminin/römorkörün başka bir gemiyi çekmesi demektir. Kitabın başlığı ve sonucu arasında inanılmaz bağlantılı bir geçiş söz konusudur (bknz Sf.146, ‘Ryuji onları koca bir şilebi denize çekmeye çalışan altı küçük römorköre benzetti’) ve bu eserin ticari kaygıyla ‘denizi yitiren denizci’ olarak yeniden adlandırılmış olması edebi katliamdır. Bütün bu sorular aklımda kitabı elime alıyorum ve aydınlanıyorum.... Kitap Japonca Orjinalinden çevrilmemiş. İngilizce’den aktarmalı çeviri. İngilizce çevirisi: The sailor who fell from Grce with the sea... Whatever..... Kitabın konusu ile ilgili konuşmak gerekirse, (DİKKAT SPOİLER İÇEREBİLİR!) Beş senedir dul bir kadın olan Fusako ve on üç yaşındaki oğlu Noboru’ nun hayatlarına aniden dahil olan üvey baba Ryuji’ nin hikayesi anlatılır. Noboru’ nun yaşıtlarıyla birlikte kurduğu çete ile gerçek hayatta Mişima'nın liderliğini yaptığı ‘tate no kai’ çetesi arasında ilinti mevcut mudur bilinmese de , bu kitapta bahsettiği ‘yücelik’, ’ölüm’ ve ‘kadın’ arasındaki bağın, gerçek hayat felsefesi ile örtüştüğü kanısındayım. Ryuji' nin ‘ışıklı özgürlük’ olarak tanımladığı deniz ve denizden uzaklaşmayı kabul etmesi, çetenin şefinin babalık ve diğer otoriteler ile ilgili görüşleri, Noboru’nun annesini kıskanmasıyla birlikte, sevginin kötülüğe evrilmesi son derece vurucu bir şekilde işlenmiş. Kitabın son cümlesi de yine Mişima’nın ölümle ilgili Motto’su gibi: Bilirsiniz buruk olur tadı yüceliğin...

Denizi Yitiren DenizciYukio Mişima · Can Yayınları · 20172,629 okunma

··

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

kitap.ve.deniz