Özellikle denk getirmedim ama okumam ilginç bir zamana denk geldi. Sabahın 5'inde havaalanı yolunda başladım. Uyuyakalmışım İzmir-Ankara uçağında tekrar başladım. Yoğun bir gündü. aynı günün akşamı Ankara-İstanbul uçağında devam etmeye çalıştım. Yine uyuyakalmışım. Kitap sıkıcı değil ama o kadar uykusuz bir dönemdeydim ki... Sonra Şile'de bir ormanda doğanın içinde ara ara geriye dönerek bir saat daha okudum. bir Eğrelti otu yaprağı koydum kitabın arasına, evden uzaklaşmanın hissini kalıcılaştırmak ister gibi. Ardından istanbul İzmir uçağında 15 sayfa daha... Evime dönmem gerekiyordu artık. İzmir'e gelince aynı şehirde yaşayıp aylardır görüşemediğim bir arkadaşla buluştum. Havaalanına yakın oturması bahane oldu. "Evin yolunu bulamadım yine" dedim ona geçerken. bir ara "ne okuyorsun bu aralar?" diye sordu. Kitabı gösterince fark ettim. Güldük. Aslında kitaptan bir cümle özetliyor o anki durumumu: "Şimdi son yıllarda yaptığım en iyi şeyin sürüsüne bereket bira içmek ve bazı kitapları kendimi adayarak, tuhaf bir sadakatle, sanki içlerinde bana ait bir can, kadere dair bir iz varmışçasına yeniden okumak olduğunu düşünüyorum." Bitmedi, Manisa'ya da gidip döndüm kitapla birlikte. öyle güzel yerleri var ki ileri geri yaparak bir cümlenin sonunda kafamı çevirip yola bakarak düşünerek ilerledi. Son 10 sayfa ise izmir'e dönünce vapura kaldı. 4 günün sonunda ait hissedemesem de eve dönüyordum. İskeleye geldiğimizde son sayfa kalmıştı. iskelenin kenarında durup son sayfayı bitirince uzun uzun baktım. Tahmini 5-6 dakika sonra o eve girecektim tüm yolların yorgunluğuyla. "Günün birinde bu eve sığmayacağım" diyor asıl ait olduğu ev olmamasına rağmen, sanki bir anlık aidiyet hissetmek istemiş de hiç becerememiş gibi. sonra itiraf ediyor Evi yeniden döşemek, kitapları düzenlemek, mobilyaların yerini değiştirmek, bahçeyi biraz düzenlemek isterdim." diye. Durup sorguladım orada, en son ait hissetmeye çalıştığım evi, tamir ettiğim yerleri, değiştirdiğim boruları, boyadığım duvarları... --- spoiler --- "Evden ayrıldığında çok küçüktün, arada bir, evde kalsaydın nasıl bir hayatımız olurdu diye düşünüyorum. Senin yaşında hâlâ annesi ve babası ile yaşayan çocuklar var. Onları gördüğümde sen aklıma geliyorsun." Kitapta annesinden duyduğu bu cümleleri kim bilir kaç defa duymuştum annemden, üstelik benim evden ayrıldığım yaş kurgudaki karakterden çok daha erkendi. Gülümsetti. --- spoiler ---

Eve Dönmenin YollarıAlejandro Zambra · Notos Kitap · 20211,620 okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba