''Dekorların yıkıldığı olur. Yataktan kalkma, tramvay, dört saat çalışma, yemek, uyku ve aynı uyum içinde salı çarşamba perşembe cuma cumartesi, çoğu kez kolaylıkla izlenir bu yol. Yalnız bir gün 'neden?' yükselir ve her şey bu şaşkınlık kokan bıkkınlık içinde başlar. 'Başlar', işte bu önemli. Bıkkınlık, makinemsi bir yaşamın edimlerinin sonundadır, ama aynı zamanda bilincin devinimini başlatır. Onu uyandırır, gerisine yol açar. Gerisi, bilinçsiz olarak yeniden zincire dönüş ya da kesin uyanıştır. uyanışın ardından da sonuç gelir zamanla: intihar ya da iyileşme." Bu kısmı fosforlu ile çizdikten sonra sayfanın fotoğrafını çekip yakın bir arkadaşıma gönderdim ve olaylar gelişti. (Camus seven zaman zaman saatlerce varoluş tartıştığımız bir arkadaş) hangi kitap olduğunu ilk anda hatIrlayamadığı için kendine kızdı. İlk anda "Durkheim sandım" dediği için "Yok Weber" diye takılırken kitabın ne olduğunu çoktan çıkarmıştı. Zaten bu hikayede sazan benim, sonra kitap hakkında yorum yaparken "Tuhaf bir kitap her okuyuşumda aynı şey oluyor, okurken deli bir açlık böyle seve seve okuyorum bitince yine başa dönüyor. Hayatımda bir şey değişmiyor. Hani ne rahatlatıyor ne karıştırıyor." dedim. -O an yıkılamamış dekorlar. belki ikinci okumamda da yıkılmamıştır.- Arkadaş da "Sisifos" dedi. Profesyonel sazan olan ben baştaki kitabı çıkarmasına takılı kaldığım için "evet sisifos" derken gafletten uyandım. Sahi bir kitap içeriğinden bağımsız gibi gözükerek histen öte etkiyi ancak bu kadar bırakabilirdi. Kitaba her başladığımda o kayayı yükleniyorum bittiğinde dağın eteğindeyim. Bu absürt diyalogla da Kamus'ye bir kez daha saygı duydum. İronik olan ikinci kısımsa upuzun bir hikaye 2011, 2016 ve şu an aynı dağın eteğinde olmasa da aynı güzergahta bir otobüste olduğum. Kim bilir, belki bu defa o kaya düşmez.

Sisifos SöyleniAlbert Camus · Can Yayınları · 20158,5bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba