Bazen insan kimsesiz bir liman gibi yapayalnız tek başına kalır hayatın kıyısında. Elini tutacak birisini arar, bu kör karanlığın, bu şiddetli rüzgarların arasından biri çekip çıkarsın ister...
Gözleri dalar karanlık sığ sulara, ruhu derin sularda nefesini tüketirken...
Güçsüz düşmüş gibidir, yorgun düşmüş gibidir. Yani mağlup olmuş bir ordunun paralı askeri gibidir. Kendi savaşında kendine esir düşen bir hayat eridir.
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.