"Hikmet Benol, imgelemini bir cehennem tiyatrosuna çeviriyor. Adının anlamının tersine doğru kayıyor, hızla. Sevgi'yle yaşarken sevgisiz, Bilge'yle bilgisiz. Parça parça olan bir benlik; toparlanamıyor. Yorgun ve yılgın ruh. Pencereyi açıyor son bir kez. Ölümün kucağına atlıyor. " (Oğuz Demiralp)
Okurken her ne kadar anlamakta zorlansam da Oğuz Atay'ın kitaplarını okumanın tadı başka.. Albayla geçen diyaloglar, Sevgi'nin hayat hikayesi, Hikmet'in iç ve dış çatışmalarını okumak gerçekten çok keyifliydi.
