Sevgiyle aşılır bu dünya…” derken Karakoç, “Dünyayı sevgi kurtaracak “derken Dostoyevski, bizim için bu kadar zor olan neydi acaba diye düşünüyorum. Sevmek fiili bu kadar zor muydu?
Sevgi ve devrim ikisi yan yana geldiğinde iğreti dururken bu kitapta hiç abes karşılamadım.O kadar normal ve yerini bulmuştu.
İlk sayfalarda şu iki soruyu kafamıza
