Umarım bu yorumu okuyup, kitabı okumak için çıldıran insancıklardan olursun. * Uzun zaman olmuştu, baş karakterin kadın olduğu bir kitabı okumayalı. Hikayeler sürekli, bir erkeğin, bir adamın, bir kasabın, bir berberin, bir pazarcının ağzından anlatılıyor, fark ettiniz mi? Sürekli erkeğin psikolojisinden, ruhsal sağlığından, kafa yapısından bahsediliyor. Peki ya; boşanmış, boşandığı kocasının sorumsuzluğu yüzünden tek başına çocuğunun tüm yükünü üstlenmiş bir kadın ve en önemlisi bir annenin psikolojisi? Evet, nihayet bir yazar, toplumda çokça bulunan bu kadın karakterin psikolojisine değinmiş. Hatta değinmek ne kelime, baş karakter yapıp olayları kadının ağzından yazmış. Bu sayede toplumda "dul" damgası yiyen kadınların hayatlarını, düşüncelerini, yaşadığı zorlukları, "perdesi olmayan bir pencereden bakar gibi", net bir şekilde görebiliyoruz. Özgün, toplumun sorunlarını ele alan, toplumdaki kabul edilemez gerçekleri gözler önüne seren bir yazar Zülfi Livaneli. Öyle bir kalemi var ki, tarih dersi görmemek için sayısalcı olmaya karar veren benim bile tarihe karşı isteğimi uyandırdı. Livaneli, kurgunun üzerine, pastanın üzerine pudra şekeri serper gibi tarih serperek, kurguyla tarihi iç içe yazan mükemmel bir yazar. Herkes sağlayamaz bu dengeyi. Kitabı okurken bazen kurgu yerleri atlayıp bilgi içerikli kısımlara gelmek istedim. Kitapta, hem insan olmayı, empati kurmayı öğrenirken, hem de tarihe yönelik bir sürü bilgi de edindim. Muazzamdı. Şimdi diyeceksiniz hiç mi kusuru yoktu? Hiç mi sevmediğin bir kısım olmadı? Kitabın kusurlu olup olmadığı tartışılır. Ama benim sevmediğim tek bir yer vardı. O da sonu. Sonunda acayip bir numara bekliyordum Livaneli'den. Beni şaşırttı. Sonunun gereksiz uzatıldığını düşünüyorum. Sonlara doğru bir sıkıntı basmadı değil. Ama kitabın bütününün güzelliği için sonu görmezden gelinebilir sanırım. Kısacası; okuyun, okutun...

SerenadZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2015137,7bin okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bayan Dostoyevski