Dostoyevski hapislik döneminde bir konuda daha kesin bir inanca ulaşmıştı: Özgürlük gereksinimi, özellikle bir insanın kendi iradesini kullanma gücüne sahip olma duygusu, insan kişiliğinin yok edilemez bir gereksinimiydi, bu gereksinim kendine başka bir çıkış yolu bulamazsa insanı açıkça kendi eliyle kendisini yok etmeye sürükleyecek biçimlerde dışa vurabilirdi.
Sayfa 16 - Everest Yayınları - 2. Baskı ( Şubat 2017)
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.