Esir
...
Yadımda zehirler kanatan hatıralar var,
Alnımdan inen saçları doldurdu beyazlar.
Aylarca süren firtınalar kalbimi yordu,
Her ses bana "Beyhude... O gelmez ki!" diyordu.
Enginlere diz çöktüm onun geçtiği yardan,
Yalvardım esen rüzgâra, sordum kayalardan,
Bir nur aradım kendime ıssız gecelerde:
-Yollardan esiriyle geçen sevgili nerde?
Ses yok.
Karşımda bırakmıştı bütün yolları hâli,
Kaçmıştı güzel Şark'ın o en nazlı gazâli...
*
Vermez mi haber bir gece rüzgar ona benden?
Her gün onu andıkça ölen, hake düşenden?
Yalnızlığımın verdigi bir kahr ile soldum,
Me'yus, acı gözyaşlarının şairi oldum...
Bir gizli tehevvür görürüm canlı sularda,
Korkar, gezerim dalları üryan korularda.
Ben bir ebedi heykelim, uzviyyeti mermer,
Yollarda bütün gün o giden gölgeyi bekler!
*
Bir doymayan arzu veriyor gönlüme ma'bûd:
Kaçsam, unutulsam o derin çöllere, yahûd
-Ruhun beni ansın diye Şark'ın denizinde-
Yatsam, uyusam dalgaların nazlı dizinde.
Sayfa 35 - 36Kitabı okudu
··
53 görüntüleme
Rica ederim.. Asıl ben teşekkür ederim. Kitabın en güzel şiiri diyebilirim, şiirin son dizeleri bunlar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.