Son nefeslerini verirken acıyla gülümsüyorlar; usulca çatırdayarak kopup savrula savrula düşüyorlar, diğer kader ortaklarının yanına. Hafif bir esinti sarıyor ortalığı; saçlarımı hafifçe gözlerimin önüne savuruyor. Çıtırdayan yapraklar arasında yürüyorum, bucaksız bir renk cümbüşü üzerinde. Her biri ayrı bir dünyanın kapısını aralıyorlar size: Kırmızı, sarı, turuncu... Sanki kutsal bir krallığa doğru adımlar atıyorum. Derin bir nefes alıyorum sonra: Hoh.. Gökyüzünün artık bizlerle buluşturmak istediği nimet tanecikleri, önüm sıra uzanan cansız canlarla usulca birleşiyor. Çıtırtı, hafif esinti ve toprak ananın tüm canlıların ciğerlerine işlemek istercesine yaydığı o leziz koku arasında arkamı dönüp bakıyorum da... Bu azamet yalnız, "Tanrı'nın Sanatı"dır, diyorum.
Aydan Nur ASLAN