Ben güleç yüzlü insanları severim
Güleç kadınları, güleç adamları
Güldümü ışık yayan
Ağızlarıyla yetinmeyen
Gözleriyle gülebilen insanları severim
Gülerken gözlerinin çevresi kırışmalı
Yanakları pembeleşmeli, mutluluktan
O gülüş kucaklamalı beni
Öyle içten ve kibarlıktan uzak olmalı
Dudağının iki kenarından
Martılar havalanmalı
Sesinde serçeler cıvıldamalı
Ben güleç yüzlü insanları severim
Yüzüme bırakmalı o mutluluğu
Saatler sonra bile
Biri sormalı neden gülümsediğimi
Bende...
"Hiç" demeliyim;
aramızda bir sır gibi..