Sanki uzun bir yolculuktayim ,
Freni patlamış bir tren misali , nereye gittiğimi bilmiyorum .
Veda ediyorum çiçekleri umudum gibi kurumuş bu kasabaya ...
Defalarca kirildigim caddelere , üstü başı sen olması sokaklarin mezarına bir karanfil bırakıyorum giderken ,
Yoklugumu bırakıyorum ilk tanıştigimiz sokağa , kirilmis kalbimi bırakıyorum sokak lambasının yanına ...
Karşılaşırsa duygularin yokluğuma , kirilmis kalbimi hatırla...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.