Mutlu, tasasız olmama rağmen, en neşeli anlarımda bile, sebebini bilmediğim bir hüzün üstüme çöküyordu . Neden üzgün olduğumu söyleyemeden, önemsiz şeyler için ağlayıp durdum. Açıkçası iyi değilim. O kadar kötüyüm ki, her şeye kasvetli açılardan bakabiliyorum yalnızca. Açık, soluk renkli gökyüzü, batan güneş, akşam sessizliği... Nedense bunlar karşısında üzülmeye hazırdım. Biriktirdiğim hislerim, gözyaşlarımla dışarı atılmak istiyorlardı sanki.
Sayfa 58Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.