Zaviye-i kaime halinde iltisak-ı mafsal.BİSMİLLAH...
Babası şair İsmail Safa olan Peyami Safa'nın bu romanı, birinci şahıs bakış açısıyla eserdeki baş karakterin bir hastalık ile yaşadığı imtihan sürecinde hissettiklerini, düşüncelerini ve başına gelenleri anlatıyor.
Nüzhet isminde bir genç kıza karşı ilgili olan bu baş karakter hisleri ve aynı ortamda bulundukları anlar neticesinde, zaman zaman ona karşı sarih bir hamle cesareti göstermek yahut hislerini hep kendine saklamak arasında gidip gelirken bir yandan da malum hastalıktan ve bulunduğu emanet gibi hissettiren konumdan ötürü dışlanmış yahut yabancılık çeker halleri de kendinde buluyor.
Tüm bu olaylar yaşanırken romanda zaman boyutu ile harp yıllarına da değinilip, İttihat ve Terakkî, fransacılık yahut dönemin başka göze gelir meselelerinden de kısa ama ifadeye yetecek ölçüde bahsedildiği oluyor.
Romanın dili betimlemelerle örülmüş olup, sıkıcı ve zorlama bir yapıyı bünyesine yakıştırmazken gayet akıcı, tesirli ve söz ile olayları resmedebilme işinde iyi.
Romanı okuyacak olan edebi bir keyif, anlatım ve üsluptaki zenginliğe şahit olarak kendini geliştirmek yahut yalnızca muteber olduğu için okuyabilir fakat bir işte niyet en başta geldiğinden ve her şeyi belirlediğinden tavsiye ve tahlilimiz o ki, bu roman hem bireyin duygusal, psikolojik ve fikrî diye ayrılmadan fakat bunların hepsiyle birden yaşadığı o iç seyyalelerinde bazen bunalım ve kabz, bazense bast ve felah yaşarken hayatı nasıl gördüğünü ve bir hastanın böylece bir bakış yapısıyla seyir aldığı şartlarda romanın bahsettiği dönemde olanlar ve sevmek eylemini incelemek, bununla birlikte kuvvetli anlatımla zenginlenmek, beslenmek için okunabilir. Bilhasa bazı yönlerden faydalı olarak gördüğümüz bir esere yapılan bu incelemenin de bundan aşağı kalır yanı olmaması ümidiyle...
