Alaaddin keykubat moğol saldırısından kaçan Türkmenleri, Selçuklu devletinin sınır bölgelerine yerleştirdi. Amaç bu grupların ülke içinde karışıklık çıkarmasını önlemek ve olası saldırılara karşı sınır devriyesi oluşturmaktı.
Sınır boyundaki Türkmenler'e “Uç Türkmeni” deniliyordu. Bunlar gösterdikleri faaliyetler ile o kadar büyük bir şöhrete sahip olmuşlardı ki, Müslim ve gayrı Müslim bütün eserlerde onlardan bahsedilir. Hatta eski müelliflerden bazıları uç (türkçe: sınır) sözünü onların adları sanmışlardır.
Selçuklular'ın Eyyubîler'e karşı olan sınır bölgesindeki Türkmen nüfusu yeni gelenler ile pek yoğunlaşmıştı. 1240 yılındaki Babaîler isyanını bu Türkmenler çıkarmış idiler. Bunların Elbistan, Maraş ve Malatya'nın ormanlık bölgelerinde yaşayanlarına XIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren “Ağaç Eri” adının verildiği görülüyor. Bu Türkmenler Moğollar tarafından da yakından tanınmışlardı. Hattâbu yüzden Ağaç Eriler, eski zamanlardan beri mevcut, bir Türk kavmi sanılmıştır.
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.