Cemil o zamana kadar gözlerini masaya dikmiş bir halde kıpırtısız duruyordu. Gülümseyerek, yumuşak ama kararlı bir sesle “Bir gün yarım kalan bütün öyküler tamamlanacak. Dersaadet bizim olacak.” diyerek kadeh kaldırdı. Bardaklarımızda kalan son biraları diktik. Dördüncüleri söyledik.
Cemil az önceki yenilgi senaryomu hatırlatarak “Nasıl kuşağız lan biz. Bohem desen bohem değil, fedai desen fedai değil.” diye isyan etti. Güldük.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.