Bugünse, sorgu yargıcı olarak İvan İlyiç en önemli, en burnu büyük, en gururlu insanlar da dâhil, ayrıcalıksız herkesi huzuruna getirtebilirdi; malum başlıklı bir kâğıda, belli bir iki cümleyi yazdığı anda en burnundan kıl aldırmaz kişiler sanık ya da tanık olarak huzuruna gelmek ve o izin verene dek karşısında ayakta dikilerek sorduğu sorulara yanıt vermek zorundaydılar. Fakat İvan İlyiç bu gücünü hiçbir zaman kötüye kullanmadığı gibi, tersine her zaman yumuşak görünmeye özen gösterdi. Ancak böyle bir güce sahip olduğunu ve bu gücü istediği zaman istediği kadar yumuşatmanın kendi elinde olduğunu bilmek İvan İlyiç için yeni görevinin en çekici yanını oluşturuyordu. Sorgu yargıçlığı görevini yerine getirirken, işin özüyle ilgili olmayan sorgulama ayrıntılarını işin dışında tutmaya dair bir yöntem geliştirmişti. Böylece en karmaşık bir dava bile, kâğıt üzerinde yalnızca ana çizgileriyle yer alıyor, şahsi düşüncelerinden en ufak bir izin dahi bulunmadığı bu şemada resmî ve biçimsel bütün gereklilikler yerine getirilerek orada bulunması gereken konular dışında hiçbir şey yer almıyordu. Bu yepyeni bir işti, İvan İlyiç de 1864 Hukuk Reformunun ilk uygulayıcılarından biriydi.
Sayfa 17Kitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.