Elimizde sevgiden başka ne var ki?
Fakir olmak suç değil, zengin olup fakiri ezmek suç.
Dostoyevski’nin karekterleri görmek istemediğimiz yönlere öyle güzel ayna tutuyor ki... yan karakterler bile bize unutulmaz izler bırakıyor. Aslından karekterlerin hepsi bizi temsil ediyor. Hepsi farkında olduğu hatalar yapmakta.
Kitap adının hakkını gerçekten veriyor. O ezilenlerin sevgiye açlığı, muhtaçlığı ve kötü karakterlerin kendi çıkarları için bencilliği, başkasının hayatlarını umursamayışı o kadar acı ki...
İşin kötü tarafı insan okurken kötü karakterlerde bulunan yönleri kendinde de bulunca dünyalar başına yıkılıyor. Aslında bu sayede Dostoyevski okumak kendini fark etmek bir bakıma olgunlaşmaktır.
Dostoyevski okunmadı biraz zordur çünkü insanı kendi konfor alanında çıkartarak zorla acı çekmeye o acı çekenleri anlamaya götürüyor.
Kitap genel olarak sürükleyiciydi ben çok beğendim. Kronolojik olarak okuduğum için önceki kitaplarından yer yer benzerlikler gelişmişlikler gördüm daha çok 
Beyaz Geceler ve 
İnsancıklar ı aklıma getirdi tabi Dostoyevski’nin sürgünden geldikten sonra yazdığı bu eserde sürgünde tanıştığı insanlarında bol bol etkisinin olduğu aşikar.
Arkadaşlar eğer konfor alanınınızdan çıkmaya hazırsanız alın bu kitabı okuyun. Keyifli okumalar dilerim.
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.