"Dağın başında, ihtiyar çobanın biri, 'Aktaş-Karataş' diye diye yatar kalkar, namaz kıldım sanırmış. Zamanın behrinde, ermiş kişilerden biri gelmiş yanına. 'Oğlum,' demiş. 'Namaz öyle kılınmaz. Bak ben kılayım da öğren.' Arkasından, sureleri belletmiş çobana. 'Bundan sonra böyle kılacan,' demiş. 'O zaman Allah ancak kabul eder.' Sonra inmiş dağın yamacındaki gölün kıyısına. Postunu atmış suyun üstüne kendisi de kayığa biner gibi binmiş onun üstüne, karşı kıyıya doğru seyran etmeye başlamış. Derken efendim, bi de bakmış, ihtiyar çoban, yalınayak başıkabak koşturup gelmekte suyun üstünden. 'Ermiş amca, ermiş amca, rükûda ne diyecektim unuttum,' diye de sorarmış bir yandan. Ermiş, şöyle bir bakmış suya batmadan karşısında dikilen adama, sonra da eğilip, kendi muhtaç olduğu hayvan postuna bakmış. 'Git,' demiş. 'Senin aktaşın, karataşın bizim duamızdan daha makbuldür. Bildiğin gibi kıl namazını."
Sayfa 56 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.