Toplumbilimsel bakış, idare hukukunda ilan edilen şekliyle resmi norm ile -çıkar gütmeme zorunluğundan her türlü sapmalarıyla, “kamu hizmetinin özel amaçlarla kullanılması”na ilişkin bütün örnekleriyle (kamu mal ve hizmetlerinin kötüye kullanılması, yolsuzluk ya da nüfuz ticareti, vb.) ya da daha sapkın bir şekilde, hukukun uygulanmaması ya da çiğnenmesinden çıkar sağlamaya yönelik her türlü “hukuk-dışı”lıklarıyla, idari hoşgörmeleriyle, özel durumlarıyla, yetki suistimalleriyle birlikte- idari pratik arasındaki açıklığı bilmezlikten gelemez. Ve toplumbilim, eyleyicilerden özel çıkarlarını görevlerine yazılı olan zorunluluklara feda etmesini (“memur kendini tümüyle görevine vermelidir”) isteyen bu normun sonuçlarına ya da daha gerçekçi bir ifadeyle, çıkar gütmemenin sağladığı çıkarın ve bürokratik alanın çelişkili mantığının yarar sağladığı her türden “incelikli iki yüzlülük”ün sonuçlarına da gözlerini kapayamaz.
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.