Etrafımızda o kadar kalabalık varken neden bu yalnızlık... gülmek niye bu kadar zor gelir insana..Yasamak sadce olesıne yasamak neden bu kadar zor.. Bi bosluk gbi belki bi kaybolus belkide uykuya teslim ettim bilincimi benliğimi.. Ne güzel kaçıs yolu uyumak .. Saatlerce belki günlerce hiç bişeyi düşünemeden düşünmeden uyumak.. kusursuzca tasarlanmıs bir kaçıs sanki.. Bosveremediklerim arkamdan gelio sağımda solumda soluğumda ayrı bi ben olusturuorlar. Kimseye gösteremediğim benliğimi değiltiriorlar.. değisiyorum insanlar bizden bunu istemiorlar mı zaten? Değişmemizi en sevdiğimiz bile bizi biz gbi kabul etmezken değişmek bir zorlayıs olmuormu.. Tamm mutlu olsunlar diye değişioruz peki ya sonra? Sen böyle değildinler baslıor .. kısacası değiştikçe mutlu olsunlar die onlar yine mutlu olmuyorlar ve ben sunu anladımki su kısacık omrumde değişmeyeceksin .. çünkü kimseyi mutlu edemeyeceksin.. İnsan oğlu bencil.. tatminsiz.. Sen ol . Yanında kimse olmasa bile sen değiştin diye sen olursun... Mutlu olmamayı öğrettiler bize..
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.