Meskeni dağlar, yoldaşı rüzgârlar olan kıymetli şahsiyet..
Sabahattin Ali’ye
" Sessiz ısıtmaya başladı toprağı bu sefer altın gibi
Işıklarıyla Nisan güneşi ;
Yeni bir bahar var tomurcuklarda,
Dallar yeşerecek neredeyse,
Ama sen derin uykulardasın,
Duymuyorsun şırıltısını yanı başında akan derenin.
Gözlüğün kırık,
Bir tarafta katil sopa,
Bir tarafta Puşkin,
Artık o kitap bir şey söylemez sana,
O rüzgâr esmez artık
Ve kan içinde bembeyaz saçların…
Geceler korkunç ve karanlık
Hüzünlü bir sessizlik çökmüş ormana,
Ayışığı çıksa da nafile,
Artık gülümseyemezsin.
Yıldızlar başka bir dünyada
Ve kan içinde Puşkin.
Dallar yeşerdi,
Koskocaman bir mevsim geçti üstünden bütün sıcaklığı ile,
Yağmur yağdı, kar yağdı,
Sen kalkamadın bir türlü yattığın yerden.
Bir varmış bir yokmuş sanki dünya,
Sahipsiz gibi hikâyelerin
Ama dostlar var arkada
vefalı dostlar,
seni düşünecekler
karın ve kızın kadar. "
Sabri Soran (1949)
İnceleme bu kadar.