Uzun süredir Dünya ve Türk edebiyatındaki klasikleri bitirmeye çalışıyorum. Haliyle aylardır başka yüzyılların insanlarıyla haşır neşirim. Onları anlamaya çalışmak, o yıllarda yolculuklar yapmak çok keyifli. Fakat “Eldivenler, Hikâyeler” kitabını okumaya başladığımda şunu fark ettim: Çağımın insanını okumayı çok özlemişim. Bu kitap, özlemimin açlığını doyurdu, diyebilirim. Gündelik yaşamın sıradan insanları ve onların an’daki duyguları bu kadar mı güzel anlatılırdı. Bu sefer gelir eşitsizliği, yoksulluk vb. konular değil insanın içindeki duygu yoğunluğuyla başa çıkma savaşına şahit oldum. Basit duygular, basit insanlar ama anlatım yoğun, derin... Murathan Mungan’ın düz yazısıyla çok geç tanıştım. Tüm kitaplarını okuma isteğiyle doluyum artık. Yalnız kaldığınızda ya da konuşacak biri bulamadığınızda sığınacağınız bir liman Mungan’ın kalemi. Sana seni anlatıyor. Aynalardan kaçan sana seni... Belki çok bilinen bir eseri değil belki edebi değerini tartışacak birileri vardır ama benim içime işleyen bir kitap oldu. Her öykü birbirinden güzeldi ama tabii ki içinde ara ara bir daha göz atacağım favorilerim var: İlk ve son öykü gibi... Başka bir Mungan eserinde görüşmek dileğiyle...

Eldivenler, HikâyelerMurathan Mungan · Metis Yayıncılık · 2018630 okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.