İnsanın en çok ihtiyaç duyduğu şey ne diye düşünüyorum. Buna verebileceğim cevap şu olurdu: birbirlerini saygı ve sevgiyle bağlı bir aile yetişmek. Anne babanın birbirlerine karşı olan tutumları kişinin psikolojisini, hayatını, kariyerini, kişiliğini kısacası herşeyini etkiliyor. Sürekli kavga eden anne babayı gören çocuklar ikisinden birine ya da her ikisine de nefret duymaya başlıyor. Güvensizliğin ilk tohumları böylece ekiliyor. Dışarıdan birine karşı güven duyma isteği ile baş başa kalıyor. Ancak bu mümkün olmuyor. Ya duygu istismarı ile karşılaşıyor ya da yarı yolda terkedilmekle. Mesela ailesinden sevgi görmemiş bir genç kız bu boşluğu bir erkek arkadaşı ile doldurmaya çalışıyor. Onu kaybetmemek için her fedakarlığı yapıyor. Duygularından, kişiliğinden taviz veriyor belki de. Belki duygusal ve fiziksel tacize uğruyor. Ama bunu kimseye anlatamıyor. Aynı şekilde kavga ortamında büyüyen bir erkek ise anne sevgisinden mahrum baba güvencesinden uzak olarak hayata atılıyor. Ya babası gibi öfkeli biri ya da annesi gibi kırılgan biri yapıyor.